بررسی کارایی صندوق های سرمایه گذاری مشترک براساس مدل‏ های تحلیل پوششی داده ها

صندوق ­های سرمایه گذاری مشترک در بورس های دنیا با هدف افزایش کارایی و رونق سرمایه­گذاری در بازارهای سرمایه استفاده می گردند و نقش با اهمیتی در تجهیز منابع مالی و هدایت آن به سوی ظرفیت‏های تولیدی دارند. فلسفه اصلی تاسیس این صندوق­ها جمع آوری وجوه و سرمایه گذاری آنها در مجموعه متنوعی از اوراق بهادار (سهام، اوراق قرضه و سایر انواع اوراق بهادار) است. بررسی کارایی این صندوق­ها با توجه به حجم بالای خرید و فروش آنها در بازار سرمایه از جمله مباحث اصلی در مورد آنها است. در این تحقیق براساس روش ناپارامتریک تحلیل پوششی داده­ها صندوق­های سرمایه گذاری موجود تا اردیبهشت 1390 براساس مدل­های BCC و CCR رتبه‏بندی شده­اند و براساس تحلیل میانگین بازدهی به مقیاس در مورد صندوق­های سرمایه گذاری در بازار سرمایه ایران بررسی شده است و در نهایت براساس مدل اندرسون و پیترسون (A&P) رتبه‏بندی جامعی از صندوق­ها ارائه شده است. نتایج نشان دهنده این است که 16 صندوق براساس مدل CCR بر روی مرز کارایی قرار دارند و براساس مدل BCC تعداد صندوق­های کارا 18 عدد است. در سطح اطمینان 95 درصد نتایج حاصل از دو روش یکسان نیست و در نتیجه بازده به مقیاس صندوق­ های سرمایه گذاری متغیر است.